بعضی ها

چقدر آرزو ، دعای خیر می کنم . برای دوستانم .....به قدر ذره ای خیر یا شر کنیم باز می گردد به خودماناین دنیا عمرمان می گذرد ، چقدر سریع می گذرد. بعد این دنیای سه بعدی، دنیای تضادها، (هم خوب هم بد هست)، به قولی خواب هست، تمام می شود ، می رویم جایی که بوده ایم، اما تفکیک اینبار، خوبها ، بدها جدا می شویم، نوشته شده توسط محسن در جمعه بیست و سوم دی ۱۴۰۱ | بعضی ها...

نامهٔ دیگر نوشت آن بدگمانپر ز تشنیع و نفیر و پر فغانکه یکی رقعه نبشتم پیش شهای عجب آنجا رسید و یافت رهآن دگر را خواند هم آن خوب‌خدهم نداد او را جواب و تن بزدخشک می‌آورد او را شهریاراو مکرر کرد رقعه پنج بارگفت حاجب آخر او بندهٔ شماستگر جوابش بر نویسی هم رواستاز شهی تو چه کم گردد اگربرغلام و بنده اندازی نظرگفت این سهلست اما احمقستمرد احمق زشت و مردود حقستگرچه آمرزم گناه و زلتشهم کند بر من سرایت علتشصد کس از گرگین همه گرگین شوندخاصه این گر خبیث ناپسندگر کم عقلی مبادا گبر راشوم او بی‌آب دارد ابر رانم نبارد ابر از شومی اوشهر شد ویرانه از بومی اواز گر آن احمقان طوفان نوحکرد ویران عالمی را در فضوحگفت پیغامبر که احمق هر که هستاو عدو ماست و غول ره‌زنستهر که او عاقل بود از جان ماستروح او و ریح او ریحان ماستعقل دشنامم دهد من راضیمزانک فیضی دارد از فیاضیمنبود آن دشنام او بی‌فایدهنبود آن مهمانیش بی‌مایدهاحمق ار حلوا نهد اندر لبممن از آن حلوای او اندر تبماین یقین دان گر لطیف و روشنینیست بوسهٔ کون خر را چاشنیسبلتت گنده کند بی‌فایدهجامه از دیگش سیه بی‌مایدهمایده عقلست نی نان و شوینور عقلست ای پسر جان را غذینیست غیر نور آدم را خورشاز جز آن جان نیابد پرورشزین خورشها اندک اندک باز برکین غذای خر بود نه آن حرتا غذای اصل را قابل شویلقمه‌های نور را آکل شویعکس آن نورست کین نان نان شدستفیض آن جانست کین جان جان شدستچون خوری یکبار از ماکول نورخاک ریزی بر سر نان و تنورعقل دو عقلست اول مکسبیکه در آموزی چو در مکتب صبیاز کتاب و اوستاد و فکر و ذکراز معانی وز علوم خوب و بکرعقل تو افزون شود بر دیگرانلیک تو باشی ز حفظ آن گرانلوح حافظ باشی اندر دور و گشتلوح محفوظ اوست کو زین در گذشتعقل دیگر بخشش یزدان بودچشمهٔ بعضی ها...

یه چای خودم پهلو بخورم .

بعدش برم سراغ گوگل و بگم گوگل مدد

شما خودتون گُل ید. یعنی هرچه کنی. ان احسنتم احسنتم لانفسکم

خودم گلم

بعضی ها...